Het lijkt alsof men eerst het leed van een ander onder ogen moet zien om de kwaliteit van het eigen leven te kunnen relativeren. Misschien iets menselijks; in ieder geval nogal cru. Toch gebeurt het iedere keer weer als ik op de fiets stap na een dag op de dementie afdeling te hebben gewerkt. Je voelt je blij gezond te zijn.
Ik ben Daan Keijzer (Zaandam, 13 maart 1994) en studeer Journalistiek aan de Hogeschool Utrecht voor het tweede opeenvolgende jaar. Ambities en plannen zijn voor mij tot op heden nog onbekend. Puzzelen met letters en het fijne van verschillende dingen te weten leren komen behoren tot mijn bagage. Een blog is wellicht een uitstekend middel om de vaardigheden van een beginnend journalist te combineren met de kunst van het letteren.
Sinds een halfjaar werk ik binnen de zorgorganisatie Evean op de dementenafdeling. Hier ben ik mij bewust geworden van de aangrijpende aandoening die zich laat lezen onder de verzamelnaam dementie. Deels uit angst voor mijn eigen toekomst en deels uit pure interesse onderzoek ik wat de oorzaken zijn van de komende dementiegolf en de mogelijkheden om de kans op dementie te verkleinen.
Extra dementie 